Popularne schorzenia cieląt

Zdecydowanie najczęstsze choroby i problemy młodego bydła, które musimy leczyć w naszym gospodarstwie, to biegunka, choroby układu oddechowego, zapalenie pępka, zapalenie stawów, wzdęcia i choroby mięśni białych. Niektóre z tych problemów są charakterystyczne dla określonych grup wiekowych cieląt i już teraz łatwo jest nam je rozpoznać. Choroby cieląt są wywoływane przez różne czynniki zakaźne. Najczęstsze z nich to choroby układu oddechowego, choroby jelitowe i mastitis. Infekcjom układu oddechowego towarzyszy gorączka, katar, wilgotność wokół oczu z surowiczą wydzieliną oraz suchy kaszel. Chorobom jelitowym towarzyszy biegunka i senność. Mastitis charakteryzuje się asymetrycznym obrzękiem wymienia z twardością miejsc ciepłych i zimnych. Wielu chorobom można jednak zapobiegać dzięki odpowiedniej obserwacji matki. Biegunka jest jedną z najczęstszych chorób u cieląt. Objawia się ona wodnistą biegunką, określaną powszechnie jako „pałeczkowata” lub „objawowa”, która jest najczęstszą formą prezentacji choroby. Jej etiologia jest trudna do ustalenia, ponieważ istnieje wiele możliwych przyczyn. Przede wszystkim należy pamiętać, że zwierzę cierpi i traci płyny, ponieważ jest to choroba przewlekła. Leczenie zależy od rodzaju etiologii, a także od stopnia odporności (przed zachorowaniem) na tę lub inne wszechobecne przyczyny. Chociaż antybiotyki i leki przeciwgrzybicze są powszechnie stosowane, mogą one zapobiegać innym uszkodzeniom toksycznym (m.in. pasożytom), które często są przyczyną powikłań. Biegunka u młodych zwierząt jest chorobą o dużym znaczeniu gospodarczym. Najczęściej wymienianymi przyczynami są bakterie, wirusy i pasożyty, których występowanie można znacznie ograniczyć poprzez stosowanie odpowiednich zasad higieny. Dlatego ważne jest przestrzeganie pewnych zasad podczas wychowu cieląt, aby uniknąć zakażeń jelitowych. Do najważniejszych z nich należy utrzymywanie odpowiedniej czystości i suchości kojców, szybkie oddzielanie cieląt od matek, trzymanie ich w oddzielnych boksach, karmienie sianem przed wodą oraz codzienne przygotowywanie świeżego pokarmu. 

Choroba zaczyna się od wczesnej utraty apetytu, której towarzyszy ospałość, słaby chód i drżenie. Pierwszym objawem jest niskie spożycie wody (zwierzę pije bardzo mało), co niektóre krowy mogą uznać za możliwy objaw niedożywienia. W miarę upływu czasu choroby pragnienie wody zmniejsza się najpierw do pragnienia, potem do suchości w nosie, a w końcu do suchości w ustach. Krowy mleczne tracą ilość przyjmowanych płynów do tego stopnia, że dochodzi do odwodnienia, co jest poważnym stanem charakteryzującym się opóźnieniem w rozwoju cieląt.

Uważane za drugą pod względem częstości występowania i kosztów chorobę cieląt, chorobom górnych i dolnych dróg oddechowych można zapobiegać jedynie poprzez stosowanie dobrych praktyk w zakresie zdrowia zwierząt. Czynnikami sprzyjającymi rozwojowi tej choroby są: wysoki poziom dwutlenku węgla i wilgotności powietrza przy zbyt rzadkiej wymianie ściółki, nadmierne zagęszczenie zwierząt, zwłaszcza w różnych okresach ich życia, grupowanie różnych grup zwierząt, cuchnące przeciągi dla dyszących cieląt, nadmierny hałas i nagłe zmiany temperatury. Zapalenie oskrzeli jest powszechną i kosztowną chorobą, zwłaszcza u cieląt, a mimo że występuje często, można jej w dużym stopniu zapobiegać. Wyjaśnienie: Pomimo obecności bakterii w środowisku cieląt, choroba ta występuje głównie u cieląt z obniżoną odpornością, u których warunki higieniczne są złe. Jest to bezpośrednia konsekwencja badań nad czynnikami ryzyka w higienie zwierząt, które wykazały, że najważniejszym czynnikiem ryzyka jest nagromadzenie szkodliwych gazów w powietrzu przy źle zmienionej ściółce.